Twierdza artyleryjska Hanička należy do systemu przedwojennych fortyfikacji zbudowanego w latach trzydziestych przede wszystkim z myślą o obronie przeciwko Niemcom.
To dziewczęce imię twierdza zawdzięcza osadzie znajdującej się w pobliżu. Warownia składała się z sześciu obiektów bojowych połączonych setkami metrów korytarzy i sal podziemnych. Rozległe sale mogły pomieścić dużą ilość zapasów, co umożliwiłoby załodze walkę w przypadku oblężenia trwającego przez kilka miesięcy.
Od strony budowlanej Hanička ukończona została w 1938 roku, niemniej jednak brakło tutaj większości wyposażenia wewnętrznego. W 1938 roku została ona bez walki przekazana przedstawicielom Wermachtu. Niemiecka armia następnie wykorzystywała twierdzę do celów prób odporności naszych obiektów i skuteczności niemieckich pocisków artyleryjskich. Odstrzał dzwonów przez przedsiębiorstwo państwowe Kovošrot po wojnie uszkodził jednak twierdzę bardziej, niż Niemcy za całe 6 lat okupacji.
W 1975 roku Hanička zajęta została przez ówczesne Federalne Ministerstwo Spraw Wewnętrznych a w jej podziemiach zaczął powstawać nowoczesny schron na miarę XX wieku pod kryptonimem Kahan. Podziemia zostały zmodyfikowane i wyposażone w nowoczesne technologie, które miały zapewnić przetrwanie kilku wybranym. Aczkolwiek przebudowa strawiła setki milionów koron podatników, nie została nigdy zakończona.
