Pierwszym zakonem kościelnym działającym w klasztorze byli serwici, dzięki którym stał się popularnym miejscem pielgrzymkowym.
W 1846 r. klasztor zniszczył pożar, całościowej odbudowy doczekał się pod koniec XIX wieku, kiedy to pojawili się tu redemptoryści. W latach 50. XX w. internowano tutaj ponad 500 mnichów. Przez kolejne czterdzieści lat klasztor został domem sióstr kongregacji Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Panny Marii, przyczyniły się one do odnowy miejsca, jak również praktyki pielgrzymkowej.
